Ik beschouw mezelf als auto-didact. Alhoewel dit in echte kunstmiddens als niet-professioneel wordt aanzien ben ik trots op hetgeen ik vanaf mijn kindertijd tot nu uit mezelf gepresteerd heb.
Grootgebracht, letterlijk tussen de bomen diende het beeldhouwen zich als vanzelf aan me aan.

Reeds op 12- jarige leeftijd begon ik te kerven in hout, blokken die aanvankelijk als brandhout in de kachel zouden belanden. Hout, een moeilijke materie. Je moet met zoveel rekening houden, je bent immers beperkt. Wat kan je uit het stuk hout die voor je ligt halen? Ik ben geëvolueerd. Het wordt een uitdaging om meerdere materialen te combineren. Wat is het resultaat van de combinatie van hout, metaal, inox, brons, koper, keramiek enzovoort.

Materialen combineren op een creatieve manier, materialen samenbrengen tot 1 geheel. Dit geheel vormt het beeld. Het beeld geeft een bepaald gevoel, een sfeer. Voor mezelf is het soms een raadsel hoe ik tot een bepaald concept kom. Het materiaal vraagt het me soms zelf. Het biedt zich aan me aan. Het is iets dat sluiert van binnen, soms na maanden komt het aan de oppervlakte. Dan moet het eruit, zo vlug mogelijk, want zo ben ik.

Vooraf weet je nooit wat het uiteindelijk resultaat zal zijn, tevreden ben je nooit. In eerste instantie ben je tevreden, maar dan slaat dat gevoel weer toe. Het is toch dat niet wat je beoogde. Altijd heb ik het gevoel dat hetgeen ik maak niet volledig is. Dit is misschien de motivatie die ik heb om telkens opnieuw te beginnen, die innerlijke onrust, mijn werk is nooit af. Het is een keuze tussen een denkbeeldige wereld (hetgeen zich afspeelt in mijn hoofd) en de reëele wereld (beslommeringen van elke dag).

Een kunstenaar moet vrij zijn, toch heb ik het gevoel niet vrij te zijn. Dit weerspiegelt zich volgens mij ook in mijn werk. Er is altijd wel een verband tussen vrijheid en onvrijheid. Het is een zoeken naar evenwicht, het is dansen op een slappe koord. Misschien is het een zoeken naar het ultieme, het ongrijpbare, het volmaakte. Het is iets instinctiefs, iets dat bij mijn leven hoort. Het is niet los te koppelen van mezelf, het is mezelf, het is mijn leven, mijn echte leven.

Ik ben een gedreven onrustig persoon, kunst is mijn passie. Het zal wel altijd zo blijven, hoop ik.